News

Bezoekers Hielander Whisky Festival

doneren € 3500 aan Stichting ‘t Praethuys

Op vrijdag 15 en zaterdag 16 februari vond de 3e editie van het Hielander Whisky Festival plaats in de Grote Kerk Alkmaar. In samenwerking met Wullie MacMorland (Restaurant Hielander) en de Ben Nevis Club werd er een gevarieerd en uitgebreid programma geboden. Het festival werd door een recordaantal van 2100 whisky liefhebbers bezocht.

Tijdens het festival wilde de organisatie graag stilstaan bij het feit dat niet iedereen die dat graag zou willen, zomaar een avond uit kan. Als goed doel werd gekozen voor Stichting ’t Praethuys. Deze Stichting zet zich in voor het welzijn van een ieder die met kanker te maken heeft. “Het Whisky Festival is een Alkmaars evenement en 't Praethuys een Alkmaars goed doel. We zijn er van overtuigd dat deze donatie goed besteed zal worden.” Aldus Wullie MacMorland.

Bezoekers van het festival werden getriggerd om hun laatste Alba’s (het betaalmiddel op het festival) in een envelop achter te laten en daarmee te schenken aan Stichting ’t Praethuys. Met het doneren kon men naast ‘iets goeds doen’ ook kans maken op een bijzondere botteling, beschikbaar gesteld door twee whiskyleveranciers. Na afloop van de derde sessie werd er een envelop getrokken met de gelukkige winnaar van de unieke botteling: De heer Palm uit Oud Beijerland.

Stichting ’t Praethuys is dolblij met de € 3500,-. “Heel bijzonder dat het Whisky Festival gekozen heeft voor ’t Praethuys”, zegt Saskia van Poppel, assistent coördinator. “De verbinding is ontstaan door ervaringen van de leveranciers die de botteling beschikbaar stelden. We zijn zeer verrast en onder de indruk van de opbrengsten.”

Kijk voor meer informatie over de Stichting op www.praethuys.com.

Festival voor liefhebber van whisky

ALKMAAR - Hij liep er al tien jaar mee rond in zijn rosse kop. Het moest er nu maar eens uit. Wullie MacMorland organiseert eindelijk zijn eerste whiskyfestival. Het moet de grote festivals in Groningen en Leiden naar de kroon steken.

Whisky is 'hot'. "Toen ik 23 jaar geleden met mijn Schots restaurant in Alkmaar begon, kon ik met moeite tien whisky's bij elkaar krijgen. Nu zijn het er 700 waar je een keuze uit kunt maken. Toen vroegen de meeste eters om een kopstoot of een 'konjakkie'. Nu vragen ze: Kunt u mij adviseren over whisky. Sterker, ze vragen: heeft u whisky van die en die stokerij. Of die en die finish. Als ik vandaag een importeur bel dat ik die en die whisky wil hebben, staan ze morgen op de stoep."

Verspreid in Nederland zijn er door de jaren heen verscheidene whiskyfestivals, groot en klein, opgericht. "Van het niveau waar de importeurs eigenlijk niet op zaten te wachten. Ik wil mezelf niet op de borst kloppen, echt niet, maar toen ik belde met de mededeling dat ik een festival ging organiseren was de reactie: Hè, hè, eindelijk."

MacMorland was een van de eersten in Nederland die whiskyproeverijen ging organiseren. Hij deed dat in zijn restaurant aan de Alkmaarse Ridderstraat. Hij is voorzitter van de whiskyclub Ben Nevis (met 130 leden op een na de grootste whiskyclubs in Nederland). Hij geeft door heel Nederland lezingen. Hij wordt ingehuurd door gemeenten, bedrijven en personeelsverenigingen om whisky-entertainment te verzorgen. "Er zijn heel weinig mensen in de Nederlandse whiskywereld die ik niet ken."

Dat netwerk moet zich uitbetalen op 11 en 12 februari wanneer het eerste Alkmaarse whiskyfestival plaatsvindt in de Grote Kerk. De aard van zijn eerste festival is hem wel duidelijk: "De grote festivals van nu zijn wat zakelijk van opzet. Ik wil een evenement voor de whiskyliefhebber."

Bron: Noord-Hollands Dagblad

Dutch whisky delights

Tell Wullie Macmorland that whisky doesn’t go with food and he’ll laugh at you. He’d know;he’s been serving the two together in the Netherlands for nearly 20 years. Our man
finds out more

Ask restaurateur and whisky aficanado Wullie Macmorland how it is that a Scot is successfully running a restaurant in the Netherlands and the short answer is that he stopped there on the way to Switzerland more than 30 years ago and never quite left.

The full story is of course far more complex than that.But two pretty much unscheduled visits to The Netherlands were what led to the foundation of the successful business he now runs.

Wullie,now aged 49, trained as a chef in Scotland in the early 70s, learning French cuisine before heading over to France.When he finally returned to Scotland, though, he found it hard to settle back in.

“So I set out to Switzerland to work but stopped in Amsterdam for a few weeks and never really left,”he says.

So lost to a life of wacky baccy and loose women then? Not quite.After another spell of travelling and working he returned to The Netherlands to try his hand at running a business.

“I opened a bistro in 1989 and it was unqualified disaster,”he recalls.

“There were too many restaurants doing the same sort of thing.” ButWullie was to have a turn of luck, and although he almost certainly doesn’t see it this way, it came courtesy of the English.The town he was living in,Alkmarr, held an English week to acknowledge its twinning with the English city of Bath.

“And people kept saying to me ‘you’re English,what are you doing?’ That of course is like a red rag to a bull and I got so fed up with it that I made our restaurant a Scottish restaurant for the week.We put a sign up saying ‘no dogs or Englishmen’ and it was the best week we’d ever had.So in 1990 we closed the doors for a few days, applied to change our name and became a Scottish restaurant permanently.” And so Hielander was born.But what exactly did a Scottish restaurant serve in 1990? After all Scottish cuisine back then was hardly anything to shout out about.

“I was very fortunate to have trained under Billy Costley,who had been captain of Scotland’s culinary team before going on to get involved with Kilmarnock football team.He was ahead of his time.He believed Scotland had so much wonderful produce so why did the Scots make so much fish and chips?

“I learnt from him and in the whole time I’ve run restaurants I have never served a single chip or made anything with mince.” Hielander offers a different menu every day but tends to have a high proportion of fish meals available and serves game all the year round.So serious is the restaurant about what it is offering that it has avoided restrictions on Scottish meat exports by sourcing its own supply of Highland cattle and St Kilda sheep “So we’re offering Scottish meat from the Netherlands,”he says.

Whisky has obviously had a central role in the restaurant.From the outset Wullie started presenting meals with whisky, and recalls a time when people thought he was slightly unhinged.

“I remember 10 years ago having a Diageo event with Charlie MacLean and (former Royal Lochnagar distillery manager and whisky tutor extraordinaire) Mike Nicolson and they hosted a dinner here,” he says.

“There were wine glasses on the table and I put whisky in them.People were amazed but it went down really well.

“I’ve paired the two for as long as I can remember.” He continues to experiment by always offering something new with his three, four, five and six course whisky dinners.When he gets the chance to try a special bottling of something he uses his guests as a sounding board by seeking their opinions.

“Feedback is important,”he says.“We tend generally to have tried something before we serve it to a guest.

“But it might be that a combination doesn’t work as part of the meal because it clashes with the dish that was served immediately before it.We’re always looking to improve what we do. If one person out of 50 doesn’t like something then we flag that away as personal taste, but if 45 don’t like something then we learn from it.” With about 500 malts to choose from,Wullie says they have had some excellent pairings over the years.He mentions two in particular:Ardbeg with strong chocolate cake, and Talisker with smoked fish or white meat.

So popular have the whisky evenings become that Wullie reckons about three fifths of his business is as a result of such pairings.He dismisses the whole suggestion that food and whisky don’t match, and argues that in his experience more people are prepared to try it.

“Of course it’s not for everyone but you don’t know until you try,” he says.“And more people are willing to do so.When we started in the Netherlands the idea of whisky drinking was very elitist but that has changed.We have surgeons,policemen and street cleaners among the clientele now.And we’ve seen a large increase in 25 to 35 year olds and women.Some of the best tasting evenings we’ve had have been women only because they don’t come with any preconceptions.” Settled in the Netherlands with a Greek wife, three children and a grandchild and with the restaurant celebrating all things Scottish to a primarily local clientele,Wullie believes these are healthy days for whisky in general, and for whisky and food in particular.

“It’s a fun thing to do and a bit different,”he says.“That’s what people are looking for – coming together for a fun night out.”

By : Wullie Macmorland
Section : Whisky and Food
Page number : 60

Misschien een leuk idee als kado?

Het nieuwe kookboek Whisky & Eten van Jaap Vissering.

Dit is niet zomaar reclame, er zijn welgeteld 15 recepten van
Wullie (met foto's) in het boek opgenomen !

Whiskydinner van Wullie in Whisky-passion !
(klik op de afbeelding voor het hele artikel)

Braveheart verbleekt bij Wullie Macmorland
Noord-Hollands Dagblad - 20 november 2005

Vandaag... restaurant The Hielander in Alkmaar.
Het resultaat: 8.
Ooit Mel Gibsons 'Braveheart' gezien, over de wat moeizame relatie tussen de Schotten en de Engelsen? The Hielander, sinds 1989 gevestigd in Alkmaar en volgens eigenaar Wullie Macmorland het enige Schotse restaurant in Nederland, had zó het decor voor de film kunnen vormen.

Overal hertengeweien, sabels en schilden, prenten van Robert Burns (één van 's lands grootste schrijvers), doedelzakken, een mobiel schavot voor iedereen die whisky met ijs of cola bestelt, tartans en rijen dozen en kokers van de mooiste malts, gelijk de ruggen van boeken. Wat wil je, met ruim 400 whisky's (!) op voorraad.

Macmorland zelf had trouwens ook zo kunnen meedoen in Braveheart en die Gibson was er lelijk bij verbleekt. Kort haar met een ijle vlecht, ruige baard, vierkant postuur plus puike buik (zo eentje waar je een spijker op krom slaat). Een zware kilt van een overwegend rode tartan omspant die buik en een lederen buidel torst zijn wapenuitrusting: kurkentrekker, lucifers en een tang om lonten uit olieflessen te trekken. Of tanden uit Engelsen.

In een 'whiskytheek' als deze géén malt als aperitief nemen, dat staat zo'n beetje gelijk aan het ter plekke zingen van 'God save the queen'. Te heftig? Niet met bijvoorbeeld een milde Klenkinchie (6,75 euro, da's wel een beetje heftig), die je gewoon kunt blíjven drinken, ook bij de geurige lavendel/tijmbroodjes-met-boter.

Nu we het toch over eten hebben, The Hielander heeft een kaart vol Schotse klassiekers, in een moderne jas. Neem de zelf gerookte zalm met kaviaar en dillesaus (11,50 euro), die in het Schots braddán heet. Neem het Scottish egg, ofte wel ugh- albannach (9 euro). Die ziet eruit als een enorme bitterbal (het paneermeel lijkt vlokken haver te bevatten, wat goed kan want dat is dé graansoort die het op de schrale grond van de Highlands goed doet), met onder de korst een kruidig gehakt van rund en kalkoen. Wie nog dieper graaft in de bal komt het ei tegen uit die mop over de vermeende Schotse zuinigheid: 'men lene een ei...' Van zuinigheid is bij Wullie en zijn gade Gerie geen sprake, want de ugh-albannach is groot en machtig. Gelukkig geeft de salade van tomaat en komkommer in een friszure dressing wat lucht.

Als hoofdmaal kun je niet om dé trots van Schotland heen: haggis (18,50 euro). Geen recept zo oud (800 jaar - Mel Gibson at het al), geen creatie zo omgeven met rituelen. Eerder genoemde Robert Burns bezong het nota bene in een gedicht en ter ere van zijn geboortedag (25 januari) wordt het gerecht traditiegetrouw op zilveren schalen geserveerd, bij de klanken van een doedelzak. Sterker nog, zelfs de terriër van Wullie en Gerie heet Haggis (met gevaar voor verwarring in de keuken).

Echter, wat haggis ís dat verzwijgt de spijskaart van Macmorland wijselijk. Immers, een schapenmaag gevuld met de lever, longen en het hart van het arme schaap, daar krijg je hier de handen niet voor op elkaar. Daarom hebben Wullie en zijn chef-kok Ramon van Keulen de scherpe randjes er vanaf gehaald. Haggis à la Hielander is een schapenmaagloze toren van smakelijk gehakt, met boven op een dikke rand hutspot. Klief de toren van boven naar beneden, klap beide helften om en giet er het bijgeleverde glas malt whisky over uit. Wat ontstaat is een verrukkelijke mengelmoes van smaken: hartig van het vlees, fruitig van de meegebakken ui, zurig van de hutspot en iets zoet van de appelige jus erbij. Dat alles wordt nog eens opgepept door de whisky, die voor de haggis doet wat pastis flikt met mosselen en cognac met kreeftensoep: de smaak verdiepen. Drink er X-porter bij (bruin bier, speciaal voor The Hielander gebrouwen) of Gleneagles, het zilte mineraalwater uit Schotland. Braveheart heeft mensen voor minder vermoord...

Als toet zijn er lekkernijen als kruimeltaart van appel en kaneel (7,50 euro) en 'Death by chocolat', een dessert van chocoladeijs, chocoladetaart en chocoladesaus (8,50 euro). Heel speciaal is ook de gerookte Schotse cheddar met - hoe kan het anders - een glas malt (10 euro). De eerste hap levert associaties op met zalm, zo volvet en rokig is de cheddar. Maar gek genoeg geeft de kaas toch verlichting na zo'n machtig maal, dat bij The Hielander wordt afgesloten met een klein glaasje Heather cream, de Schotse Baileys. Dikke kans dat deze rubriek volgende week niet meer in de krant staat. Ben ik naar Schotland verhuisd. Bij Japie Gibson gaan wonen.

Jurriaan Geldermans